Windykator

bezpłatne porady – windykacja i egzekucja

Faktoring – definicja i rodzaje umów faktoringowych

Brak komentarzy

Definicja factoringu opiera się na założeniu, iż dostawca może przenieść albo przenosi na faktora własność wierzytelności, zgodnie z zawartą umową, obejmującą sprzedaż dóbr klientom (zwanym dłużnikami) przez dostawcę, oczywiście z wykluczeniem dóbr materialnych kupionych przez dłużnika do osobistego użytku. A zatem faktor jest zobowiązany do finansowania dostawcy (w formie pożyczek i zaliczek), jak również do prowadzenia rozliczeń dotyczących wierzytelności, ale też do przejęcia ryzyka wypłacalności dłużnika. Natomiast dłużnik otrzymuje informację, że własność wierzytelności została przeniesiona. Najlepsze oferty faktoringu znajdziesz tutaj.

Przeczytaj też: Elastyczna linia kredytowa dla firm

Definicja powyższa jest zgodna z Konwencją Ottawską. Czy można jednak przedstawić to zagadnienie prościej? Spróbujmy. Transakcja faktoringowa dotyczy trzech podmiotów: faktora, faktoranta oraz dłużnika. Kim jest faktor? Zazwyczaj w tej roli występuje instytucja skupująca należności, jak też świadcząca usługi dodatkowe. Faktorant natomiast to wcześniej wspomniany dostawca, który zapewnia dostawę towarów lub usług i otrzymuje za to pieniądze. Dłużnik to odbiorca tychże towarów i usług, który opłatę za nie uiszcza na rzecz wierzyciela świadczenia pieniężnego. Faktoring dotyczy, co prawda, trzech podmiotów, ale umowa faktoringowa zawsze jest dwustronna, podpisuje ją faktorant i faktor. Jaka jest rola dłużnika? Po pierwsze nie może on blokować zawarcia umowy faktoringowej, choć istnieje odstępstwo od tej zasady, jeśli w umowie znajdzie się klauzula, na mocy której nie jest możliwa sprzedaż wierzytelności lub jest możliwa sprzedaż, ale jedynie za zgodą dłużnika. Istnieje też zasada, iż w wyniku podpisania umowy faktoringowej sytuacja dłużnika nie ma prawa ulec pogorszeniu.

Przeczytaj też: Przedsądowa windykacja należności od firmy

Na rynku gospodarczym obserwujemy różne rodzaje faktoringu. W zależności od przyjętego kryterium, wyróżnić można wiele odmian tego zjawiska. Ze względu na to, który podmiot przejmuje na siebie ryzyko wypłacalności faktoring dzielimy na: faktoring pełny, inaczej zwany właściwym, faktoring niepełny, czyli analogicznie nazywany niewłaściwym, oraz faktoring mieszany. Przyjmując jako kryterium podziału konieczność powiadomienia dłużnika o transakcji wyróżniamy: faktoring jawny, faktoring tajny, zwany potocznie cichym, i faktoring półotwarty. Istnieje też podział ze względu na sam moment dokonania płatności, faktoring dzielimy wówczas na: faktoring dyskontowy, faktoring zaliczkowy, faktoring terminowy.

Przeczytaj też: Kredyty obrotowe

7 lipca, 2020

kategoria faktoring

Skomentuj